- ауып (тәгәрәп) төшөү
- провалиться
Башкирско-русский автословарь. 2008.
Башкирско-русский автословарь. 2008.
ауып айту — (Гур., Маңғ.) жаңылыс айту … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ауып кету — (Шымк.: Қызылқ., Арыс) бұзылу. Егін биыл а у ы п к е т т і (Шымк., Арыс) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ауып тию — (Гур., Шевч.) екінші рет күйеуге тию. Әлгі байын менсінбей, а у ы п т и г е н келіншек (Гур., Шевч.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
айшығы ауып қалу — қ. айшығы айналып жүру … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жел ауып қону — (Гур., Маңғ.) қоныс ауу, қоныс аудару … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
михнат — (Қост., Об.; Қар., Нұра) бейнет. Ғұмыр бойы м и х н а т көрген кісі еді. Сонша еңбек м и х н а т т ы ң қайда кеткенін, кімге істелгенін де білмейді (Б. Майл., Шығ., 302). Салда аузын өлімтікке қауып қауып, М и х н а т с ы з ет болған соң алған… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
айыл — зат. Ер тоқым, ершік, ашамай, ыңыршақ қыр арқадан ауып кетпес үшін көлік малының бауырын орай тартатын жіңішке тартпа. Айыл көбінесе қайыстан кейде ызба құр мен өрме таспадан істеледі. Жасалған затының тегіне немесе істеу әдісіне қарай қайыс айыл … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
бастырық — зат. Қақпа, есікті жабу үшін ілгек темірге көлденең өткізілетін ағаш. зат. Сүйекті түзетіп, тегістейтін құрал, қысқы. зат. Арбаға, шанаға, шөп, отын тиеген кезде ауып кетпес үшін үстінен бастыра байлайтын түзу сырғауыл … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
бесін — зат. Түс ауып, күн еңкейген кез … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
екінді — зат. Түс ауып, күн батуға жақындаған мезгіл; бесін мен ақшам арасы … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
кіші бесін — Ұлы бесін мен намаздыгер аралығындағы мезгіл. Күн төбеден ауып кешкірген кез … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі